Gmina Goleszów - oficjalna strona

Cieszyński Ośrodek Kultury „Dom Narodowy” był organizatorem kolejnego spotkania autorskiego, tym razem dzięgielowianina Andrzeja Tadeusza Macury.
10 marca br. na godz. 17.00 do „Naszego Kącika” oprócz cieszynian zjechali goście z Ustronia, Cisownicy, Goleszowa i Dzięgielowa. Starannie wydana książka „Lustro czasu” ma wielu autorów. Jest to mariaż sztuki wizualnej ze słowem poetyckim. Czytelnik balansuje pomiędzy albumem wyniesionym wprost z wernisażu, a tomikiem poetyckim.
Andrzej  Macura tworzący w Dzięgielowie dał się już poznać „Jesienną Podróżą” - tomikiem wydanym w 2005 roku. Bogactwo kulturalne skojarzeń stawia poetę bardzo wysoko wśród mistrzów wyważonego starannie poetyckiego słowa. Sprawdzona klasyczność jego wersów prowokuje do zinstrumentalizowania kolejnego wiersza. Uczynił to dotychczas z powodzeniem Mariusz Śniegulski. Piosenkę „Samotność" znają już amatorzy poezji śpiewanej z niejednego koncertu.
Współautorstwo książki Barbary Kozieł-Gawrońskiej ma swoistą wymowę. „Lustro czasu” składa się bowiem z obrazów jakie po sobie, światowej sławy artystka, pozostawiła. Jednocześnie książka jest bezpośrednio jej, nieobecnej wśród nas, dedykowana. Ten właśnie osobliwy pomnik, ku pamięci, tłumaczyć może klimat samej książki. W wierszu „Przecięta chwila” jest ten ślad przemijania Jakby ktoś wyszedł tylko na chwilę i zaraz miał wrócić. Zaścielić stygnące ciepło łóżka...  
Urodzona w Cieszynie ustronianka obrazuje książkę swoim duchowym wnętrzem. Zarazem pokazuje skalę swoich technicznych możliwości. Barbara, jako absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie i Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku, w pełni wykorzystała swój talent. Znawcy prace jej: malarstwo, grafiki, collage, assemblage, fotografia, instalacje, witraże i tkanina zaliczają do surrealizmu. Urodzona wśród nas w 1948 r., ale osobiście nieobecna. Swoje niekompletne jeszcze „Lustro czasu” zamknęła w 2009 roku.
Postać swej siostry, jako nieżyjącej już artystki, zaprezentował Krzysztof Kozieł. Zwrócił on uwagę na rolę podświadomości w twórczym procesie surrealistów. To przede wszystkim senne marzenia, perspektywa osobista, autorefleksja bez korekty umysłu, inspiracja naturą.
Andrzej Macura powołał się na swego nieżyjącego już mentora. To właśnie Leon Miękina, nauczyciel, poeta, publicysta, jeden z inicjatorów powstania Książnicy Cieszyńskiej i Klubu Literackiego „Nadolzie" motywował autora do kontynuowania pracy literackiej. Są bowiem przyjaźnie inspirujące, owocujące kolejnym wierszem, wydaną i oczekiwaną książką.
Interesującym był, po autorskiej interpretacji wierszy, kontakt z publicznością. To obecni swoją frekwencją zaświadczyli, że wielce sobie cenią poetę i wartości jakie sztuka z sobą niesie.  
Nie da się ukryć, że na autorskie spotkania przychodzą i inni twórcy. To dla nich, jakby na bis odczytano kolejne wiersze. Dla Bogdany Zakolskiej z Dzięgielowa „Zapomniane ogrody” i „Klamkę” dla Teresy Waszut z Cisownicy. Moją uwagę zwrócił wiersz „Pranie”, którego treść dzieje się w niebie. Odczytuję to „Pranie” jako lekkość, humor, dobrą kondycję poety.
Z kolei on sam mówi o warsztacie, o swej twórczości, że jest to esencja nagromadzonych wrażeń, kalejdoskop pejzaży.
Kultura to nieustający proces twórczy. Z niebagatelną więc propozycją wystąpiła obecna dyrektor Gminnego Ośrodka Kultury w Goleszowie zapraszając publiczność do Goleszowa, na cykliczne spotkania z poezją.
Jestem za czynnym uczestnictwem w tym nieustającym procesie uszlachetniania, ukulturalniania naszego życia. A skoro nas zapraszają, to mam nadzieję, że niebawem się spotkamy.

                                                                    Stanisław Malinowski